Osmanlı Devleti döneminde ikili ilişkiler 1898 yılında Cenevre'de bir konsolosluk açılmasıyla başlamıştır. 21 Mart 1900 tarihinde Osmanlı Devleti’nin Paris’teki Büyükelçisi Karatodori Efendi, İsviçre’ye Elçi olarak akredite edilmiştir. 1901 yılında ise Osmanlı Devleti’nin Paris Büyükelçisi Salih Münir Bey, İsviçre’ye akredite Elçi olarak atanmıştır.

1915 yılından itibaren Bern’de mukim Osmanlı Devleti elçileri görev yapmaya başlamıştır. 1915-19 yılları arasında görev yapan Fuat Selim Bey, Bern’de yerleşik ilk Elçi olmuştur. Fuat Selim Bey’i 1919 yılında görev yapan Reşad Halis Bey ile 1920-22 yılları arasında görev yapan Cevad Bey takip etmiştir.

Osmanlı Devleti’nden Cumhuriyete geçiş sırasında ilişkiler kopmamış ve 1 Kasım 1922 tarihinden itibaren Türkiye adını kullanmaya başlayan Bern’deki Elçilik, Cumhuriyetin ilanından sonra Maslahatgüzar seviyesinde resmen faaliyetine başlamıştır. Cumhuriyet dönemindeki ilk Elçi Mehmet Münir Ertegün, güven mektubunu 1 Ekim 1925 tarihinde sunmuştur. İsviçre ülkemizdeki ilk temsilciliğini 1928 yılında (İstanbul’da bir Elçilik), Ankara’daki misyonunu (1957’ye kadar Elçilik) ise 1934 yılında açmıştır.

İsviçre’deki diplomatik temsilciliğimizin düzeyi, 1953 yılında Büyükelçilik seviyesine yükseltilmiş; Yakup Kadri Karaosmanoğlu, “Türkiye Cumhuriyeti Bern Büyükelçisi” unvanını kullanan ilk temsilcimiz olmuştur.

Türkiye-İsviçre ikili ilişkileri 1925 tarihli “Dostluk Anlaşması” temelinde sürdürülmektedir.